Oekraïense vluchtelingen ontmoeten elkaar: van PEC Zwolle bal tot gebed

Kerk de Fontein heeft elke week een ontmoetingsbijeenkomst voor Oekraïense vluchtelingen. Doel van de bijeenkomsten is om de Zwolse gasten een plek te geven om samen te praten over de situatie, maar ook kennis te laten maken met hun nieuwe omgeving. Dinsdag 29 maart was de tweede keer dat de de Fontein de ontmoeting organiseerde, er kwamen liefst 27 gasten langs. Hieronder een ingezonden verslag van de kerkbegeleider zelf.

DE FONTEIN – Leuk om te zien dat er ook weer nieuwe gezichten waren. Maandagavond kregen we nog een bericht van een gastgezin. Het jongetje die ze hadden opgegeven, zou bij ons jarig zijn.

PEC Zwolle bal
Dit hebben we natuurlijk gevierd. De Oekraïense versie van “er is er één jarig” hebben we gezongen en er waren cadeaus. Er was een kleinigheidje om mee te beginnen,maar toen bleek dat deze jongeman een groot voetbalfan is, werd er meteen actie ondernomen. Een van de vrijwilligers is in de auto gesprongen om iets bij onze eigen bekende club te halen.
Hij kreeg een bal van PEC Zwolle met de handtekeningen van alle spelers. De nummers van de spelers stonden bij de handtekeningen. Handig want zo kan hij ook even de spelers online bekijken. Wat was hij blij met dit cadeau.

Nagellak
We proberen buiten verbinding, ook iets leuks te doen iedere week. Niet om te vergeten, maar even de gedachten te zetten op iets anders. Weer even gewoon vrouw voelen en aandacht voor jezelf. Zo ook deze keer. We hebben nagelstylistes laten komen om de dames even lekker te verwennen. Dit werd zeer goed ontvangen. De kinderen konden zelf aan de slag met nagellak en mochten het ook houden. We bedanken dan ook Nailcenter Zwolle voor het belangeloos verzorgen van deze activiteit!

Samen verhalen delen
Het mooiste moment voor mij blijft de lunch. We starten met een gebed en een stukje uit de bijbel. Deze keer was er ook een prachtig gedicht die zichtbaar de mensen raakte. De mensen ontspannen en je ziet dat onderling de verhalen gedeeld worden, Ik kan deze verhalen niet verstaan, maar zie aan de mensen dat het ze goed doet.

Hoe heftig moet dit voor ze zijn?
Op zo’n moment sta ik ook even stil en kan dan echt even binnen laten komen wat we nu eigenlijk aan het doen zijn: een gemeenschap helpen die hals over kop heeft moeten vluchten en in willekeurige delen van Europa belanden. Hoe heftig moet dan zijn?

En dankbaar dat wij ze bij ons in de Fontein samen kunnen brengen en een veilige, fijne plek kunnen bieden. We kunnen terugkijken op een geslaagde dag en hopen nog lang iets te
kunnen betekenen voor deze groep mensen